پـاس ادبـم بود که حـق معـتـبرم کرد            خاک در زهـرا شدم و تاج سرم کرد
من لایق این رتبه نبودم ولی از لطف            بر هـمسری شیـر خـدا مفـتخـرم کرد

شرمندۀ زینب شدم از خادمی خویش            او خواند مرا مادر و شرمنده ترم کرد
تا چـار پـسـر داشـتم و بود اباالفـضل            می‌خورد به من قبطه هر آنکس نظرم کرد
زیـن بـعـد نـخـوانـیـد دگـر اُمّ بـنـیـنـم            من اُمّ بنـیـنـم که فـلک بی‌پـسرم کـرد
گـفـتـند جـدا شد زبدن دست رشیـدش            بی‌دستی عباس چنین خون جگرم کرد
گـفـتـند که بستـند سرِ نـیـزه سرش را            یارب مگر آن ضربه چها با قمرم کرد
از خجـلت سـقّـای حـرم پیـر شدم من            داغ لب عـطشان حسین پـیـرترم کرد
من در عوض فاطمه گریم به حسینش            در عـلقـمه کو گریه برای پسرم کرد